تفاوت هارد اکسترنال با یک دستگاه ذخیره سازی

درایوهای اکسترنال را DAS نیز می‌نامند. DAS مخفف عبارت Direct-Attached Storage به معنی «فضای ذخیره‌سازی اتصال مستقیم» است. علت این نام‌گذاری نیز این است که آنها، به طور مستقیم به میزبان (که می‌تواند یک رایانه، یک سرور یا یک پلیر باشد) متصل می‌شوند و تبدیل به یک فضای ذخیره‌سازی افزایشی (Extended) جدید در میزبان شوند. دو نوع هارد درایو اکسترنال وجود دارد: قابل‌حمل (Portable) و رو‌میزی (Desktop).
• نوع اول: هارد دیسک‌های اکسترنال قابل‌حمل (Portable External Drives)
به این نوع از هارد درایوهای اکسترنال، Laptop External Drive نیز می‌گویند. این نوع دستگاه‌ها بر اساس هارد دیسک‌های ۲.۵ اینچی داخلی لپ‌تاپ‌ها، HDDها و SSDها ساخته می‌شوند که عموماً کم‌حجم، کم‌وزن و قاعدتاً به راحتی قابل‌حمل هستند.
درایوهای قابل‌حمل، معمولاً از داریوهای یگانه (در مقابل درایوهای چندگانه) محسوب می‌شوند و اکثـر آن‌ها با Bus Power سـازگار هستند. درایوهای سازگار با باس پاور، از کابل دیتـــا خود، برای دریافت انرژی (برق) از میزبان استفاده کرده و شما را از به همراه داشتن کابل و آداپتور برای راه‌اندازی هارد درایو بی‌نیاز می‌نمایند.
درایوهای پرتابل، برای افرادی طراحی شده‌اند که بایـــد اطلاعات خود را همراه داشته باشند یا مناسب افرادی است که مجبور هستند، اطلاعات از رایانه‌ای به رایانه دیگر منتقل کنند.
• نوع دوم: هارد دیسک‌های اکسترنال رومیزی (Desktop External Drives)
درایوهای اکسترنال رومیزی، جزو هارد‌ دیسک‌های ۳.۵ اینچی هستند، که فضاهای ذخیره‌سازی آن‌ها می‌تواند از درایوهای یگانه یا چندگانه باشند. درایوهای رومیزی، همواره به یک آداپتور برق جداگانه برای تامین انرژی، نیازمند هستند، چرا که هیچ کدام از پورت‌های جانبی (مثلاً باس پاور)، قادر نیستند انرژی کافی برای این ابزارها فراهم کنند. به همین دلیل، این نوع درایوها معمولاً به صورت دائمی به یک میزبان متصل می‌شوند. جابه‌جایی این‌گونه هارد دیسک‌ها به خاطر وزن زیاد آن‌ها مشکل‌تر است.
• معایب هارد دیسک‌های اکسترنال
مهمترین ضعف درایوهای اکسترنال، ناتوانی آن‌ها در به اشتراک‌گذاری فضای ذخیره‌سازی خود با رایانه‌ای به غیر از رایانه متصل به آن است. درایوهای قابل‌حمل نیز به خاطر احتمال آسیب پذیری به دلیل افتادن بر روی زمین، گم‌شدن و به سرقت رفتن، می‌توانند باعث از دست رفتن اطلاعات کاربر شوند.
• فضای ذخیره‌سازی مبتنی بر شبکه (NAS)
NAS مخفف عبارت Network-Attached Storage است. NAS بزرگــــترین ضعــــف هـــــارد دیسک‌های اکستــــــرنال را رفــــع می‌کند. NAS به شبکه متصل شده و فضای ذخیره‌سازی خود را برای تمام کاربران شبکه، به اشتراک می‌گذارد. برای شبکه‌های خانگی یا شرکت‌های تجاری کوچک، دو نوع NAS وجود دارد: NAS سرورهای اختصاصی و روتر‌های دارای NAS
• سرور اختصاصی NAS یا Dedicated NAS Server
NAS سرور، یک هارد درایو اکسترنال محسوب می‌شود که به جای اتصال به یک کامپیوتر به شبکه متصل می‌شود. NAS سرورها معمولاً از طریق کابل شبکه به روتر یا سوئیچ متصل می‌شوند. NAS سرورها، مشابه سرورهای واقعی هستند که میزبان تعداد زیادی فضای ذخیره‌سازی می‌باشند، یعنی در یک NAS سرور، چندین دیسک سخت به شکل RAID در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. با این تفاوت که ماوس، صفحه‌کلید و صفحه‌نمایش ندارد. در مقابل می‌توان آن‌ها را از طریق یک رابط‌کاربری مبتنی بر وب کنترل و مدیریت نمود. برای بهره‌مندی از ویژگی‌های NAS سرورها، باید آن‌ها را طوری به شبکه متصل کنید که از کابل‌هایی با پهنای باند چند ترابایت استفاده می‌کند،
بسته به نوع پیکربندی، NAS Server، می‌تواند کاری بیش از ارائه فضای ذخیره‌سازی اشتراکی ارائه کند. NAS سرور می‌تواند به عنوان استریمینگ سرور، ارائه محتویات دیجیتالی صوتی-تصویری، فضای ذخیره‌سازی راه‌دور در هنگام استفاده کلاینت‌ها از اینترنت و حتی اجرای اپلیکیشن‌های طراحی شده برای NAS سرورها مورد استفاده قرار بگیرد.در حال حاضر، نمونه‌های موجود در بازار، امکاناتی بسیار فراتر از حد انتظار کاربر عرضه می‌کنند.
• مزیت‌های NAS
NAS در مقایسه به DAS، امکانات بیشتری را در اختیار کاربران می‌گذارد و به چند کاربر مختلف امکان می‌دهد، به طور همزمان به فضای ذخیره‌سازی و منابع شبکه دسترسی داشته باشند. علاوه بر این امکان دسترسی راه دور نیز برای کاربران برای خطر از دست رفتن اطلاعات یا آسیب‌های سخت‌افزاری وجود دارد. در مواردی مانند دانلود حجم زیادی از اطلاعات، NAS Serverها به شما امکان می‌دهند بدون نیاز به روشن کردن رایانه، به هدف خود برسید.