بر پایه تعریف گسترده اصطلاح «ابر» رده‌بندی کنونی ابرها را بر اساس سرویس ابری اریه شده و گونه‌های ابر از هم متمایز می‌کند. هنگام دسته‌بندی سرویس‌های ابری پیشنهادی، معمولاً ابرها را بر‌حسب شکل سرویس بسته به  بخشی از پشته نرم‌افزاری که به عنوان سرویس ارایه می‌شود، یاد می‌کنند. در اینجا عمومی‌ترین شکل‌های سرویس که به اختصار IaaS، PaaS ،SaaS نشان داده می‌شوند را مورد بحث قرار میدهیم. گونه‌های ابر ( شامل عمومی، خصوصی و آمیخته)  به ماهیت دسترسی و کنترل با درنظر گرفتن استفاده و فراهم سازی منابع فیزیکی و مجازی اشاره دارند.

IaaS: ابرهای به شکل زیرساخت به عنوان سرویس، دسترسی را به مجموعه‌هایی از منابع سخت افزاری کامپیوتر مجازی‌سازی شده، شامل سرور‌ها، شبکه‌ و فضای ذخیره‌سازی فراهم میکند . با IaaS، کاربران کلاسترهای مجازی خود را ایجاد کرده و روی آن نصب، نگهداری و اجرای پشته‌ نرم‌افزاری خود را به عهده می‌گیرند.

PaaS: ابرهای به شکل بستر به عنوان سرویس، دسترسی به محیط برنامه‌نویسی یا زمان‌اجرا را فراهم می‌کند درون این محیط ساختمان داده و رایانش مقیاس‌پذیر تعبیه شده است. با PaaS،  کاربران برنامه‌های کاربردی خود را درون محیطی که توسط فراهم کننده سرویس ارایه می‌شود ساخته و اجرا می‌کنند.

SaaS: ابرهای به شکل نرم‌افزار به عنوان سرویس، دسترسی به مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی نرم‌افزاری را فراهم می‌کنند. فراهم کنندگان سرویس به کاربران دسترسی به برنامه‌های کاربردی ویژه‌ای را که روی زیرساخت فراهم کننده کنترل و اجرا شده است را پیشنهاد می‌دهند. نرم‌افزار به عنوان سرویس معمولا «نرم افزار بنا به درخواست» نیز نامیده می‌شود

ابر عمومی: ابرهای عمومی دسترسی به منابع رایانشی را  برای عموم روی بستر اینترنت فراهم می‌کنند. فراهم کننده ابر عمومی به مشتریان اجازه فراهم‌سازی منابع توسط خود آنها را معمولا از طریق واسط سرویس وب می‌دهد. مشتریان اجاره دسترسی به منابع مورد نیاز را بر پایه میزان استفاده پرداخت می‌کنند. ابرهای عمومی دسترسی به مجموعه‌های بزرگ از منابع مقیاس‌پذیر را به صورت موقت فراهم می کنند؛ بدون نیاز به سرمایه‌گذاری بزرگ روی زیرساخت مرکز داده.

ابر خصوصی: ابرهای خصوصی برای کاربران دسترسی سریع به منابع رایانشی موجود درون زیرساخت سازمان را فراهم می‌سازد. کاربران مجموعه منابعی که از ابر خصوصی گرفته می شوند را مقیاس‌بندی و منابع مورد نیاز را فراهم می‌کنند، که نوعا همانند ابر عمومی از طریق واسط سرویس وب است. اگرچه ابر خصوصی، به این علت که در داخل مراکز داده موجود سازمان و پشت دیواره آتش سازمان ساخته شده است، وابسته به معیارهای فیزیکی، الکترونیکی و رویه‌های امنیتی سازمان است و از این‌رو درجه بالاتری از امنیت را روی کد و داده‌های حساس اریه می‌کند. افزون براین، ابرهای خصوصی بازدهی سخت افزارهای فیزیکی را از طریق مجازی‌سازی بهینه کرده و تحکیم می کنند و از اینرو قادر به بهبود قابل توجه بازدهی مرکز داده و کاهش هزینه‌های عملیاتی هستند.

ابر آمیخته: ابر آمیخته منابع رایانشی ( مانند سرورها، شبکه ، فضای ذخیره‌سازی و…) را که از یک یا چند ابر عمومی و یک یا چند ابر خصوصی گرفته می شود را ترکیب می کند.