آرشیو گرفتن و Backup گرفتن دو مورد از مهمترین عناوینی است که در پایگاه های داده استفاده می شود. Backup ها به عنوان یک راهکار بازیابی از حادثه یا Disaster Recovery در پایگاه داده مورد استفاده قرار می گیرند. آرشیو در واقع برای ذخیره کردن یک نسخه خاص از یک جدول یا یک فایل ، یا تفکیک داده ها و اطلاعات و انتقال آنها مورد استفاده قرار می گیرد که معمولا این اطلاعات بصورت فعال در حال حاضر استفاده نمی شوند. در مفهوم پایگاه های داده یا RDBMS ها مفهوم Backup خیلی بیشتر از آرشیو مورد استفاده قرار می گیرد اما در سازمان های بزرگ و محل هایی که حجم عظیمی از اطلاعات را در خود دارند واژه آرشیو بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد تا Backup ، دلیل استفاده بیشتر از لفظ آرشیو در این حجم عظیم داده ها این است که در ساختار های آرشیو راهکارهای بسیار خوبی برای کنترل کردن نسخه بندی های فایل ها یا File Version Control طراحی و پیاده سازی می شود.

همانطور که قبلا هم اشاره کردیم آرشیو کردن انواع مختلفی دارد. حالت ساده آن دو نوع است که به آرشیو کردن فایل ها و آرشیو کردن داده ها معروف است. آرشیو کردن فایل ها یک راهکار بازیابی از خطا یا Disaster Recovery محسوب نمی شود اما یک سیستم کنترل نسخه فایل یا File Version Control system بسیار خوب را به ما ارائه می دهد. آرشیو کردن داده های موجود در پایگاه های داده در واقع یک نوع انتقال داده های غیر فعال است ، این داده ها دیگر بصورت فعال مورد استفاده قرار نمی گیرند و به همین دلیل آرشیو می شوند. این داده های آرشیو شده در نهایت برای آینده مورد استفاده قرار می گیرند اما در حال حاضر استفاده خاصی از آنها نمی شود. دقت کنید که شما زمانیکه داده های خود را آرشیو می کنید این داده ها از پایگاه داده شما حذف نخواهند شد و حتی از پایگاه داده شما منتقل هم نمی شوند و در همان رسانه ای که پایگاه داده شما قرار دارد کماکان وجود خواهند داشت اما به عنوان داده های آرشیو شده قرار می گیرند. در پایگاه داه های Oracle یک حالت یا Mode به نام ARHCIVELOG وجود دارد که هر داده ای با این Mode علامت گذاری شود به عنوان داده ی آرشی شده برای Oracle در نظر گرفته می شود که همانطور که تاکید هم کردیم بر روی همان رسانه و پایگاه داده کماکان قرار دارد و منتقل نمی شود.