آموزش آشنایی با بزرگان عکاسی : لوئیس کارول
لوئیس کارول، نام مستعار چارلز لوتویج داجسن، استاد دانشگاه آکسفورد، ریاضی دان، عکاس، شاعر و نویسنده ی کتاب “آلیس درشگفت زار”، یکی از آثار ادبی ماندگار کودکان است.
چارلزلوتویج داجسن درسال ۱۸۳۲ در دارزبری چشایر انگلستان به دنیا آمد. چارلز نخست به مدرسهی ریچموند و سپس به مدرسهی راگبی در میدلندز رفت. چارلز دوران کودکی خود را با اختراع بازی های فکری برای خواهران و برادرانش و نوشتن شعرهای فکاهی و ویراستاری مجله های خانواده گذراند.
او به سبب لکنت زبان و کم شنوایی از سوی همسالانش در مدرسه هرگز پذیرفته نشد. داجسن در سال ۱۸۵۱ به کالج کریس چرچ درآکسفورد رفت و توانست از کمک هزینه تحصیلی بهرهمند شود. این کمک هزینه، درآمد اندک و حق زندگی در کالج را برای باقی عمر به شرط ازدواج نکردن وکشیش شدن به همراه آورد (او در سال ۱۸۶۱ به عنوان دستیار کشیش منصوب شد، اما هرگز کشیش نشد.
داجسن در سال ۱۸۵۴ با رتبه سوم در فلسفه و تاریخ باستان و رتبه اول درریاضیات از کالج کریس چرچ دانش آموخته شد و درسال ۱۸۵۵ کمک کتابدار کالج کریس چرچ شد و شروع به تدریس ریاضیات کرد. در این زمینه آثاری از او منتشرشده است که با ارزشترین آنها “اقلیدس و رقبای مدرن او” (۱۸۷۹) است. چارلز داجسن در ۱۸۵۲ با عکاسی آشنا شد. عکاسی، نوآوری هیجان انگیزی بود که به او این امکان را میداد که با بعضی از مشهورترین افراد زمان خودش آشنا شود.
عکسهای داجسن هم اکنون به عنوان نمونههای فوق العاده ای از عکاسی سده ی نوزدهم به شمار می آیند. داجسن در برخورد با بزرگسالان خجالتی بود وبیشتر دوستان او را کودکان تشکیل می دادند. هری، لورینا، آلیس و ادیت، فرزندان خانواده لیدل، رئیس کالج کریس چرچ، اولین دوستان کودک او بودند. خانواده ی لیدل سرگرمی های پرخرجی داشتند و عکاسی به او امکان دسترسی به درون زندگی خانوادگی آنها را داد و به این ترتیب داجسن بخشی از زندگی کودکان خانواده لیدل شد.
داجسن داستان “آلیس در شگفت زار” را در سال ۱۸۶۲ برای لورینا، آلیس وادیت آفرید و آلیس از او قول گرفت آن را برایش بنویسد. داجسن نوشتن ماجرای ” آلیس درشگفتزار” را در فوریه ی ۱۸۶۳ به پایان رساند و سپس نسخه ای را با ۳۷ طراحی از خودش در نوامبر ۱۸۶۴ به آلیس هدیه کرد. این نسخه را آلیس در ۱۹۲۸ زمانی که بیوه بود به حراج گذاشت و آ. اس.
دبلیو. روزنباخ اهل فلوریدا آن را خرید و بعد از دست به دست گشتنهای فراوان در سال ۱۹۴۸، گروهی از دوستداران آمریکایی “برای تشکر از مردمان مقاومی که برای مدت طولانی در برابر هیتلر ایستادگی کردند” آن را به موزه ی بریتانیا اهدا کردند. در سال ۱۸۶۵ داجسن داستان “آلیس در شگفت زار” را با پیشنهاد دوستانش و افزودن پاره هایی منتشر کرد. اصلی ترین شخصیت های افزوده شده به داستان، گربه چشایری، دوشس در بخش خوک و فلفل، خرگوش مارچ، کلاهدوز و موش در بخش قوری چای دیوانه است. اما محتوای کتاب دست نخورده باقی ماند. “آلیس در شگفت زار” داستانی آنارشیستی، موجز، بی پیرایه و آهنگین است.
مقایسه ی این اثر و “از درون آینه” ( اثر دیگری از لوئیس کارول) با آثار نویسند گان پیشین، بیانگرآن است که این دو داستان تنها برای شادی بخشیدن و سرخوش کردن کودکان نوشته شده اند. “آلیس در شگفت زار” اولین داستانی که به شکل ویژه برای کودکان شکل گرفته است، بی آنکه ردی از آموزش و طرح اصول اخلاقی در آن دیده شود و راز ماندگاری آن نیزهمین است.